Van de zoutpan belanden we in Maun aan de zuidkant van de Okavango Delta. Kampeerplaats is het Drifterskamp  aan de Boteti rivier . Het water blijkt pas ongeveer een jaar geleden gearriveerd te zijn. Daarvoor was het een droge bedding. Maar nu kun je er zelfs een kanotocht  op gaan maken en staat er best veel stroom. Er staan maraboe  en flamingo’s  aan de oevers. Bovendien is het genieten van een prachtige zonsondergang .

In de middag is er een wandeling naar een dorp in de buurt, Chanoga (= einde van de rivier) . Henk gaat alleen mee terwijl Ger het dagboek aanvult en foto’s in de buurt maakt. Onder leiding van gids Moesiko  lopen we het dorp in . Het is allemaal wijds opgezet. Iedere familie begint met het bouwen van een rond huisje en na verloop van tijd bouwen ze er voor de kinderen huisjes bij . Ruimte genoeg ! Het dorp beslaat zo al gauw een groot oppervlak. De huisjes zijn van koeienmest, lege frisdrankblikjes , houten palen en een rieten dak erop . Uiteindelijk worden ze verlaten en eindigen als stal .

Rond het plein met de baobab  boom bij het gemeentehuis is de watervoorziening . De ambtenaren wonen daar in stenen rechthoekige huizen . Dat is toch praktischer dan al die rondingen. Op de terugtocht voetbalt Chris  nog met de lokale jeugd . Op de terugweg verliezen we bijna twee van de aussies. Gelukkig voor hen zijn er geen roofdieren want zoals iemand opmerkt, “Predators hunt for the old and the weak”.

Van Maun als plaats zien we niet veel. Wat we zien geeft niet de indruk van een plezierig en/of interessante plek .