Botswana 'survival' september
2002 |
Elzas (deel 1: de bootlift en de
tunnel) |
Om nog even bij te komen van onze
Botswana survival, gaan we een week varen in de Elzas. Of eigenlijk is
het gebied meer Lotharingen. De vertrekbasis is in Lutzelbourg aan "Canal
de la Marne au Rhin". Een uurtje of 8 rijden (incl. pauzes)
.
We hebben een Penichette 1107 gehuurd bij
Locaboat 


.
Een maatje groter dan nodig, maar iets anders was er niet meer. De boot
is ons bekend, want vorig jaar hebben we in de Camarque op het maatje kleiner
gevaren. Interieur is identiek, alleen iets meer slaapruimtes en voor ons
is dat dus meer ruimte om rotzooi te dumpen. 


Lutzelbourg is een aardig plaatsje. Boven
het dorp torend een kasteelruïne
.
Bezichtiging hiervan besluiten we voor de terugweg te bewaren (en dus komen
we er nooit!). De route van de eerste vaardag gaat over het Canal richting
Nancy. Maar zover gaan we niet. We beginnen met 3 sluizen. Bij de eerste
sluis
meld je je aan via de intercom
.
Als het sein op groen staat vaar je in, legt aan en duwt dan een blauwe
stang omhoog. Daarmee wordt het schutten in werking gesteld 


.
De volgende sluis wordt alvast voor je opengesteld (tenzij er een boot
van de andere kant eerst was). Voor de 3de sluis
moeten wij weer opnieuw aanmelden vanwege de rondvaartboot die onze plek
inpikt. Mooie gelegenheid om de omgeving op de kiek te zetten 
.
Na deze sluis arriveren we bij "Plan Incliné"
oftewel een scheepslift bij Artzviller 
.
Deze lift overbrugt een verval van 44.55 meter en is gebouwd om de 17 sluizen
die er waren te vervangen. Om 17 sluizen te passeren was je een dag aan
het varen. De lift brengt je in enkele minuten op een hoger (of lager)
plan. Het is een indrukwekkend bouwwerk. Een stalen bak water die met tegengewichten
omhoog en omlaag wordt gehezen. Wij gaan omhoog 


en horen dat onze boot wordt beschreven in het praatje voor de toeschouwers.
Op een mooie dag als deze dag was staan er een heleboel kijkers
.
Zelfs hoop je dan maar dat alles soepel verloopt met het invaren en afmeren.
Voor ons gelukkig geen probleem!
Na de lift
volgen 2 tunnels. De 1ste tunnel 
is bijna 2,5 kilometer en de 2de is ongeveer 500 meter. Ze zijn smal en
er wordt éénrichtingsverkeer geregeld via stoplichten. De
1ste tunnel kunnen we meteen door 

en voor de 2de moeten we een poosje wachten. We varen
die dag door naar een dorpje Xouaxange
.
Een dorp van niks en met niks. We maken een fietstocht
.
Komen langs nog meer dorpjes van niks, een enorme fabriek
en uiteindelijk een dorpje waar we eten kunnen kopen. Het vaargebied is
prachtig 
,
maar de dorpjes maken allemaal een desolate indruk.