,
passeren we het dorpje Gondrexange 
waar onze boot naar vernoemd is en diverse meren (Étang) 
langs het kanaal.
We arriveren bijna een uur te vroeg, maar kunnen wel meteen mee. Sluis nummer 1 is nog automatisch en de 'Kingfisher 26' ligt daarin al klaar. Wij sluiten aan en zo begint de tocht naar Mittersheim. Er gaat een sluiswachter mee over het jaagpad. Crossen in een renaultje! De sluizen worden met de hand bedient. Dit betekent dat de deuren worden dichtgedraaid
,
kleppen geopend, andere deuren weer opendraaien, etc. allemaal door de
sluisboy. Maar al gauw gaan wij helpen 
.
Veel meer dan 1 deur voor onze rekening nemen kunnen we niet, want anders
kom je niet meer aan boord. Sommige sluizen liggen op nog geen 500 meter
afstand van elkaar en het is dus sluis in, sluis uit. Halverwege in sluis
8 is het 12 uur en dan is het lunchpauze.
De sluisboy vertrekt voor een uur en wij kunnen geen kant meer op
.
Wel lekker om even bij te komen want het is best hard werken. Stipt om
1 uur gaan we weer verder. Mittersheim ligt tussen sluis 13 en 14 in. Om
de volgende dag verder te kunnen spreken we weer af, want er zijn nog 2
handmatige sluizen te gaan. Mittersheim is ook weer een wat desolate plaats.
Dit wordt versterkt door de regen. Waarschijnlijk heeft het te maken met
net buiten het seizoen varen. We vermoeden dat het in het hoogseizoen beter
is.
We vervolgen onze tocht naar Sarralbe. Na de laatste 2 handmatige sluizen volgen enkele sluizen die met een soort afstandsbediening worden geopend. We hebben een kastje gekregen en op ongeveer 300 meter van de sluis staat een paal met ontvanger. Aangezien wij nog steeds met de Kingfisher "optrekken" hoeven wij het kastje in eerste instantie niet te gebruiken. Maar de Kingfisher gaat pauzeren en wij willen direct door naar Sarralbe en hebben nog slechts 1 sluis te gaan. Paal komt inzicht en ik ga op het knopje drukken. Er gebeurt helemaal niets! Zelfs niet als we afmeren en naar de paal toelopen. Dan kijken we op ons horloge. Aha, 12.50 uur! Zou zo'n automatische sluis ook een lunchpauze hebben???? Ja dus! Als we om 13.00 uur weer op het knopje drukken gaat het sluislicht op rood+groen en kunnen we even later invaren en schutten.
We passeren de Albe Canal Bridge
.
Dit is een aquaduct. In dit geval water (het Canal des Houillières…)
over water (de Albe). 
Het stalen gevaarte is gebouwd in 1867. 
Knap staaltje werk. Sarralbe is een wat groter dorp. Mooie kerk 
,
een verdedigingstoren 
en aardige straatjes en bruggetje 
over de Sarre 
.
Maar om aan eten te komen moet je in dit gebied behoorlijk wat moeite doen.
Het is alweer tijd om de terugweg te aanvaarden. Al die sluizen kosten tijd! We nemen alleen de automatische sluizen en meren af in min of meer "the middle of nowhere". We maken een fietstocht naar Fénétrange, een middeleeuw dorp met een château
,
watermolen, museum en nog enkele bezienswaardigheden 
.
Klinkt veelbelovend! Helaas blijkt dit dorp op dinsdag "gesloten" en uiteraard
zijn wij er op dinsdag. Ach ja, pech hebben. De fietstocht is in elk geval
prachtig 
.
