We hebben de tijd aan onszelf hier. Er zijn diverse activiteiten te ondernemen, maar wijzelf beperken ons tot een bezoek aan de watervallen (eind van de droge tijd en duidelijk minder vol dan de vorige keer dat Ger hier was, maar wel imposant)
en wat rondkijken in het dorp. Dat is niet echt aangenaam, daar je constant
wordt lastig gevallen door mensen die je vanalles en nog wat willen aansmeren.
Gezien de politieke toestand van het land begrijpelijk, maar het jaagt
toeristen weg.
De eerste avond is het diner aan keurig gedekte tafels met tafelkleed in DriftersInn. Een buffet waar de kok
erg zijn best op heeft gedaan. Na de soep een dansvoorstelling. "Echte"
afrikaanse dans. 
Het zal ongetwijfeld specifiek voor toeristen zijn geweest, maar de muziek
klonk leuk en de dans zag er goed uit. Dit is de laatste avond dat de hele
groep bij elkaar is. De 4 deelnemers die in Maun instapten, stappen hier
weer uit. Het diner is dus de enige gelegenheid om nog even iedereen op
de foto te zetten 
.
Ook de groep lady's met nice Chris is hier aanwezig
.
We ontwerpen met z'n allen een leuk t-shirt als aandenken aan deze trip.
Uiteraard komt 'ons' leopard erop! (Afbeelding van de achterkant staat
op de hoofdpagina; afbeelding van de voorkant op de Botswana-info) Verder
hebben we het over de vliegen in Australië en Sylvia blijkt een echte
anti-vliegen hoed 
bij zich te hebben. Alleen de stukjes kurk die er meestal aanhangen ontbreken.
De laatste avond gaan wij onafhankelijk van de groep eten op het terras van het Victoria Falls Hotel. Een koloniale en luxe omgeving. Romantisch en helemaal geweldig. We brengen na afloop een bezoek aan het casino. Niet te vergelijken met de westerse casino's! Voor de automaten koop je vouchers van 50 Zim. Hiervoor kan je 10 keer spelen. Per spel ben je dus ongeveer een eurocent kwijt.
Henk vond de knop met CASH erg interessant. Hij hoopte op die manier aan muntjes te komen. Effect was echter dat het alarm van de automaat afging en er iemand kwam om een bonnetje te schrijven (ter waarde van 50 Zim = 8 eurocent). Op dit bonnetje moesten 3 handtekeningen, van Henk, van het mannetje en van diens chef. En dit geintje deed Henk 2 keer achter elkaar! Bloody tourist! Dit is overigens het enige casino waar je heel blij bent als je de jackpot NIET wint. Want wat moet je met ruim 50.000 Zim en slechts een paar uur om het te spenderen? Omwisselen naar harde currency is er niet bij en het mag ook niet mee het land uit. Nou ja, het is ook niet veel waard!
